Η σταθερότητα στο αμυντικό κομμάτι το μεγάλο στοίχημα Καρέρα-παικτών

Όλη η κουβέντα, εδώ και καιρό στην ΑΕΚ, περιστρέφεται (κυρίως) γύρω από την προβληματική αμυντική συμπεριφορά ή καλύτερα, την προβληματική ανασταλτική λειτουργία. Και όχι άδικα. Άλλοτε με ευθύνη του ενός, όπως για παράδειγμα στο λάθος του Χνιντ με την Μπράγκα ή του Σβάρνα με την Λέστερ και του Βασιλαντωνόπουλου με τον Παναθηναϊκό στο 0-2, και άλλοτε με ευθύνη συνολική, όπως για παράδειγμα τα τρία γκολ στη Ριζούπολη από τον Απόλλωνα με πανομοιότυπο τρόπο, η ομάδα του Μάσιμο Καρέρα δέχεται γκολ που θα μπορούσε να είχε αποφύγει. Έστω, κάποια απ’ αυτά.

Όπως θα μπορούσε, πράγματι, να είχε αποφύγει και το 0-1 της Τετάρτης από τον Βρουσάι, αν ο Λόπες έκανε το απλό και ακολουθούσε την συντονισμένη κίνηση των συμπαικτών του, να τραβηχτούν για να βγάλουν 2 μέτρα οφ-σάιντ τον σκόρερ του Ολυμπιακού. Εδώ, μιλάμε όμως για ένα στιγμιαίο λάθος, μια λάθος αντίδραση. Που είναι καθαρά θέμα συγκέντρωσης και ατομικής ευθύνης.. Η ΑΕΚ την Τετάρτη σε καμία περίπτωση δεν μας εμφάνισε τα σοβαρά συμπτώματα που έδειξε στο παρελθόν, όσον αφορά την μεσοαμυντική της συμπεριφορά. Έδειξε σοβαρότητα, έδειξε συνέπεια, έδειξε συνοχή σαν ομάδα. Είχε κοντά τις γραμμές της και όσο αυτονόητο κι αν ακούγεται αυτό, πρέπει να το καταγράψουμε. Διότι, είδαμε επανειλημμένα μια ΑΕΚ χωρίς αρχή μέση και τέλος σε προηγούμενα παιχνίδια. Μια ΑΕΚ που δεν είχε αμυντικό πλάνο ή που δεν μπορούσε να το υποστηρίξει. Παίζοντας με αφέλεια, χωρίς τακτική προσήλωση. Και όταν δείχνεις τέτοιες συμπεριφορές, το ποδόσφαιρο τιμωρεί.

Την Τετάρτη η εικόνα ήταν άλλη. Η ομάδα του Καρέρα πέραν της αντίδρασης που βγάζει μετά το 0-1 και πέραν της μεγάλης προσπάθειας για επιβίωση, βγάζει και πλάνο στο τερέν. Συγκεκριμένο πλάνο. Σαφώς, η παρουσία του Τσιγκρίνσκι, ο οποίος ήδη έχει καταφέρει να αποκτήσει κώδικες επικοινωνίας με τον Νεντελτσιάρου, παίζει καταλυτικό ρόλο στο να δούμε αυτή την μεταμόρφωση. Διότι περί μεταμόρφωσης πρόκειται, όταν κρατάς τον Ολυμπιακό στις μίνιμουμ τελικές του -7 στον αριθμό- όταν έχει μέσο όρο τις διπλάσιες και μακριά από την εστία του Τσιντώτα και βεβαίως όταν έχεις δει, ότι έχεις δει, στη Ριζούπολη.

Όμως, δεν είναι μόνο θέμα Τσιγκρίνσκι ο οποίος έπαιζε με… ένα χέρι. Είδαμε τον Μπακάκη να κάνει ένα σοβαρό παιχνίδι αμυντικά που αυτό ήταν το ζητούμενο με την μορφή που είχε το ντέρμπι, είδαμε τον Λόπες να κάνει επίσης ένα καλό ματς αν εξαιρέσουμε το σοβαρό λάθος στο γκολ, είδαμε τον Νεντελτσιάρου να έχει σταθερότητα και σωστές επιλογές, είδαμε το δίδυμο του άξονα Σιμόες-Κρίστιτσιτς, συν τον Μάνταλο που έδινε πολύτιμες βοήθειες, να λειτουργεί και να υπερτερεί σε πολλά διαστήματα απέναντι στην τριάδα του Ολυμπιακού. Είδαμε τον Γκαρσία να γυρίζει και να ντουμπλάρει επανειλημμένως το μαρκάρισμα δίνοντας βοήθειες στον Μπακάκη από δεξιά, σε κάποιες στιγμές το έκανε και ο Λιβάγια με τον Λόπες από την άλλη. Και το βασικότερο. Είδαμε μια ομάδα σε τάξη. Που όχι μόνο δεν άφησε τον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του, αλλά στο μεγαλύτερο διάστημα και κυρίως μετά το 0-1, η ΑΕΚ ήταν αυτή που είχε τον απόλυτο έλεγχο και το… μομέντουμ πίεσης. Η ΑΕΚ ήταν αυτή, που θα μπορούσε, έχοντας στο 90’ σωστή ανάπτυξη και παιχνίδι από τα άκρα με το μπάσιμο του Γκαρσία που πέρασε τον Χολέμπας σαν να μην υπάρχει, να σκοράρει με τον Τάνκοβιτς, αν δεν την… πουλούσε το τερέν.

Είναι δεδομένο, πως η ΑΕΚ μεσοεπιθετικά, έχει τρομακτική ποιότητα. Δημιουργώντας με άνεση ευκαιρίες και γκολ. Το ζητούμενο και το μεγάλο στοίχημα Καρέρα-παικτών, είναι να καταφέρουν να διατηρήσουν την ανασταλτική σταθερότητα και συνέπεια που είδαμε την Τετάρτη. Και αυτό, είναι δουλειά όλων, όχι μόνο των στόπερ ή των πλάγιων μπακ. Αν το πετύχουν, η ΑΕΚ θα μείνει «ζωντανή», στη διεκδίκηση του τίτλου…