Οι οικονομίες –όπου γης- ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΟΥΝ «στρατιωτικά» μέτρα. Συντρίβονται!
Προπαντός και σε καμία περίπτωση, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ αυτοδιορισμένους «στρατηλάτες-εξυγιαντές»!..
Οι δανειστές του χρεόπληκτου Νότου…
Αν και ξέρουν ότι οι ακρότητες προκαλούν ΜΟΝΟ ΣΥΝΤΡΜΜΙΑ. Δεν αλλάζουν. Επιμένουν.
Και ο «αρχιφύλακας» Σόιμπλε –ιδρυτής της «αστυνομικής» λιτότητας- το ξέρει.
ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙ, μετά μανίας…
Ανοικτό, το «σφαγείο». Όλα τα 24ωρα.
Πετσοκόβουν, ΣΥΝΕΧΩΣ, μισθούς, συντάξεις, δώρα. Ακόμη και «αντίδωρα»…
Στα κρατικά κατάστιχα βρίσκουν ονόματα και διευθύνσεις. Την εύκολη είσπραξη. Τα εύκολα εγκλωβισμένα θύματα. ΤΟ ΑΜΕΣΟ ΧΡΗΜΑ!..
Εκεί, χτυπάνε τρία χρόνια. Και θα χτυπάνε χωρίς ημερομηνία λήξης.
Δεν τους νοιάζει. Αν έπιασε πάτο το εισόδημα του κάθε ανθρωπάκου.
Αυτοί, συνεχίζουν. Και ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ –αν χρειαστεί- μέχρι τελικής εξόντωσης ανθρωπιάς και ανθρώπου!..
Όμως.
Αυτή, η λυσσώδης αρπακτικότητα τους πάει ΟΛΟΤΑΧΩΣ στο μοιραίο λάθος τους.
Που πιστεύω, ότι τελικά ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ μέχρι δίφραγκο!
Εξηγούμαι.
Φαίνεται ότι οι νομικοί τους δεν τους προειδοποίησαν. Δεν τους έδειξαν την «αχίλλειο πτέρνα τους» που είναι η Σύνταξη. Το τεκμηριωμένο ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΟ ανθρώπινο δικαίωμα!
Γιατί εδώ, υπάρχει η μεγάλη ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ από τις άλλες περικοπές.
Γιατί η σύνταξη ΕΧΕΙ ΠΡΟΠΛΗΡΩΘΕΙ (με τοκοφόρες κρατήσεις των ταμείων) από τους κόπους και μόχθους δεκαετιών του κάθε πολίτη.
Η σύνταξη παραμένει –και είναι- ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΟ ΑΓΑΘΟ!!!
Γιατί αφορά, την αξιοπρεπή ζωή του ανθρώπου ΠΟΥ ΠΡΟΕΞΟΦΛΗΣΕ και δικαιούται να έχει με την έξοδό του από την αγορά εργασίας.
Και μάλιστα, την τραχειά ώρα που τα χρόνια τον προσπέρασαν. Που τον κατέστησαν αδύναμο. Αναλώσιμο…
Οι δανειστές διαπράττουν κοινωνικό κακούργημα. ΜΑΖΙΚΗ ΚΛΟΠΗ, αρπάζοντας συντάξεις.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας που απέρριψε τις προσφυγές κατά των περικοπών με την επίκληση ότι συντρέχουν σοβαροί λόγοι δημοσίου συμφέροντος…
Διέπραξε ΝΟΜΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ που συμπεριέλαβε στην ετυμηγορία του και τους συνταξιούχους.
Την ορθή νομική απάντηση θα την πάρει από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Γιατί εκεί βλέπω να στρέφονται σύντομα τα εκατομμύρια Ισπανών, Ιταλών, Πορτογάλων και Ελλήνων συνταξιούχων.
Γιατί, αυτό είναι το μόνο δικαστήριο στον κόσμο που δέχεται ΜΟΝΟ προσφυγές πολιτών. Αποκλείει, κράτη και κρατούντες…
Αυτό, το δικαστήριο ελπίζω να εκφωνήσει την απλή αλήθεια.
Ότι είναι ΚΛΟΠΗ-ΛΕΗΛΑΣΙΑ να παίρνεις βίαια το έσχατο εισόδημα από αυτόν που το προπλήρωσε.
Περιμένω νίκη του ανθρωπάκου. Ήττα του τοκογλύφου!!!
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), συχνά αναφέρεται ανεπίσημα και ως «Δικαστήριο του Στρασβούργου», ιδρύθηκε με σκοπό να συστηματοποιήσει την εξέταση προσφυγών που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά των κρατών μελών βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η οποία υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1950. Έργο του Δικαστηρίου είναι ο έλεγχος της εφαρμογής της Σύμβασης, εκδικάζοντας προσφυγές πολιτών κατά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι οποίες διαπράχθηκαν από κράτη μέλη.
Πρόκειται για τον πρώτο σε διεθνές επίπεδο δικαστικό μηχανισμό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρέχει τη δυνατότητα τόσο διακρατικής όσο και ατομικής προσφυγής, μετά την εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων. Η Επιτροπή Υπουργών επιμελείται της πιστής εφαρμογής και εκτέλεσης των αποφάσεων του ΕΔΑΔ εκ μέρους των κρατών μελών.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εδρεύει στο Στρασβούργο. Κάθε κράτος μέλος της Σύμβασης διαθέτει σε αυτό έναν δικαστή. Από ελληνικής πλευράς, μετέχει ο Καθηγητής κ. Λίνος-Αλέξανδρος Σισιλιάνος.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι τελείως διαφορετικό από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο είναι όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εδρεύει στο Λουξεμβούργο και μεριμνά για την ορθή εφαρμογή του Ευρωπαϊκού δικαίου.
Δυνατότητα προσφυγής στο ΕΔΑΔ έχει κάθε πολίτης ατομικά καθώς και κάθε μη κυβερνητική οργάνωση. Δεν μπορεί να προσφύγει σε αυτό δημόσια υπηρεσία ή νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Η προσφυγή στρέφεται πάντοτε κατά κράτους και ποτέ κατά ιδιώτη. Για να γίνει η προσφυγή αρκεί μια επιστολή στη Γραμματεία της Διεύθυνσης του Δικαστηρίου —ακόμη και με το ταχυδρομείο— στη μητρική γλώσσα του προσφεύγοντος.
Δύο είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την άσκηση προσφυγής:
α) να έχει παραβιάσει ένα κράτος-μέλος της ΕΣΔΑ κάποιο από τις διατάξεις της και
β) ο πολίτης να έχει εξαντλήσει τα εσωτερικά (εθνικά) ένδικα μέσα κατά της προσβολής αυτής.
Επίσημος εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους στο Δικαστήριο είναι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και τις υποθέσεις χειρίζονται τα στελέχη του υπό τις οδηγίες και κατευθυντήριες γραμμές του Υπουργείου Εξωτερικών.
Το ΕΔΑΔ αποφαίνεται επί της προσφυγής διαπιστώνοντας αν η συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη του κράτους έχει παραβιάσει τα δικαιώματα του προσφεύγοντος. Οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές για τα εθνικά κράτη, όμως δεν υπάρχει μηχανισμός επιβολής τους. Σε περίπτωση που έχει διαπιστωθεί παραβίαση, η οποία παρά την απόφαση δεν αίρεται, το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να επιδικάσει χρηματική αποζημίωση στον πολίτη από το συγκεκριμένο κράτος. Εάν η πράξη παραβίασης είναι κάποιο νομοθετικό μέτρο, το Δικαστήριο δεν έχει την εξουσία να το ακυρώσει το ίδιο, παρά μόνο να το κρίνει αντίθετο με την ΕΣΔΑ και να επιδικάσει αποζημίωση σε όσους θιγέντες προσφύγουν σε αυτό. Η αρνητική δημοσιότητα όμως που προκαλούν οι αποφάσεις του, καθώς και η βεβαιότητα ότι, αν δικαιώθηκε ένας, θα δικαιωθούν και όλοι οι άλλοι που θα προσφύγουν στο μέλλον, αρκούν συνήθως, ώστε το κράτος να τροποποιήσει τη σχετική νομοθεσία και να παύσει την προσβολή.