Τα κύρια σημεία
- Συνέντευξη με τον πρόεδρο της επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ, Γερμανό ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών, Jo Leinen
- Αλληλένδετες η προστασία της βιοποικιλότητας και η αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών
Ο Jo Leinen
Ο Γερμανός ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών, Jo Leinen, ηγείται της αποστολής της επιτροπής Περιβάλλοντος του ΕΚ στη δέκατη σύνοδο της “Διάσκεψης των Συμβαλλομένων Μερών” (COP-10) της Σύμβασης για τη Βιοποικιλότητα, που πραγματοποιείται από τις 19 μέχρι τις 28 Οκτωβρίου στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας. Πριν τη συνάντηση δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και τόνισε ότι η ΕΕ “πρέπει να παίξει τον πρώτο ρόλο”.
Ποιά είναι η σχέση βιοποικιλότητας και κλιματικών αλλαγών;
Είναι έννοιες στενά συνδεδεμένες. Κλασσικό παράδειγμα είναι τα τροπικά δάση: καταστρέφοντας το δάσος αυξάνουμε τον κίνδυνο αλλαγής του κλίματος και, από την άλλη πλευρά, οι κλιματικές αλλαγές αλλάζουν το οικοσύστημα, για παράδειγμα με την ερημοποίηση.
Ορισμένοι μιλούν για “εξαφάνιση της φύσης”. Πόσο άσχημα είναι τα πράγματα;
Κάθε μέρα χάνουμε 30 είδη και έρευνα του ΟΗΕ δείχνει ότι συνολικά απειλούνται με εξαφάνιση 17.000. Αυτό δεν αποτελεί μόνο οικολογική καταστροφή αλλά και οικονομική, καθώς το κόστος από την απώλεια του φυσικού κεφαλαίου ανέρχεται σε περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Παγκοσμίως, οι δαπάνες για προστασία της βιοποικιλότητας ανέρχονται σε 3 δισεκατομμύρια ευρώ.. Υπάρχει λοιπόν μια διαφορά και η διαφορά αυτή μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.
Τι αναμένετε από τη Ναγκόγια;
Ελπίζω ότι θα συμφωνήσουμε να σταματήσουμε την απώλεια ειδών και την υποβάθμιση της βιοποικιλότητας. Βραχυπρόθεσμα, στόχος μας είναι να σταματήσει η απώλεια βιοποικιλότητας μέχρι το 2020. Πιο μακροπρόθεσμος στόχος είναι να αποκατασταθούν μέχρι το 2050 τα κατεστραμμένα οικοσυστήματα με αναδασώσεις και αποκατάσταση των υδάτινων πόρων. Η ΕΕ οφείλει να έχει ενιαία θέση και να παίξει τον πρώτο ρόλο.
Οι στόχοι για το 2010 που ετέθησαν το 2002 δεν επετεύχθησαν. Πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί για το 2020;
Πρέπει να ενσωματώσουμε τη βιοποικιλότητα σε διάφορους τομείς πολιτικής, ιδίως τη γεωργία, την αλιεία, την πολιτική δασών και τις μεταφορές. Η ανάδειξή της σε κεντρική πολιτική είναι το κλειδί της επιτυχίας. Το πρόγραμμα “Natura 2000” δεν αρκεί, γιατί έτσι προστατεύουμε το 10% αφήνοντας το 90% έρμαιο της υποβάθμισης. Εκείνο που μας δίδαξαν οι στόχοι του 2010 είναι ότι απαιτείται πιό ολιστική προσέγγιση.
Η Νορβηγία έχει ήδη νομοθεσία περί γενετικών πόρων και διέθεσε ένα δισεκατομμύριο δολάρια για την προστασία των δασών της Βραζιλίας. Θα έπρεπε να κάνει κάτι ανάλογο και η ΕΕ;
Η Νορβηγία είναι καλό παράδειγμα υπευθυνότητας και ελπίζω ότι μπορούμε να την ακολουθήσουμε διαθέτοντας περισσότερους πόρους και νομικά εργαλεία για τον έλεγχο της εμπορίας γενετικών πόρων. Η δημιουργία “Πράσινου Ταμείου” θα μπορούσε να βοηθήσει τις χώρες που έχουν την πιο επείγουσα ανάγκη πόρων για να προστατεύσουν ή να επαναφέρουν τη βιοποικιλότητά τους.
Πώς θα χρηματοδοτηθεί όμως η προστασία της βιοποικιλότητας;
Πρέπει να βρούμε νέες, διαφορετικές πηγές χρηματοδότησης. Η διασύνδεση της προστασίας του κλίματος με την προστασία της βιοποικιλότητας ίσως επιτρέψει να αντλήσουμε ορισμένα από τα κονδύλια που προορίζονται για τη διεθνή ανάπτυξη, τα οποία ανέρχονται σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2013 και σε 100 δισεκατομμύρια μέχρι το 2020. Θα μπορούσαμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε κονδύλια από τα συστήματα εμπορίας ρύπων και τον Μηχανισμό Ανάπτυξης του πρωτοκόλλου του Κιότο, ενώ το ΕΚ έχει επίσης προτείνει τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ως μηχανισμό ελέγχου της κερδοσκοπίας αλλά και προστασίας της βιοποικιλότητας.
