Κωστής Δραγούμης Πολιτική , Παρεμβάσεις Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργικό γραφείο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, Γλυκερία Σιούτη
Πώς η αναξιοκρατία μπορεί ακόμη να λειτουργεί λαμπρά στην Ελλάδα. Ή επιπλέον, πώς το στενό περιβάλλον του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου μπορεί, άνετα, να τον εκθέσει στα μάτια της ταλαιπωρημένης κοινής γνώμης. Υπάρχει κενή ακόμη σήμερα -πράγμα φυσιολογικό- μια θέση για έναν Έλληνα Δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (μισθός γύρω στα 15.000 ευρώ). Η θέση προκηρύχθηκε στην Ελλάδα νομότυπα. Υπέβαλαν υποψηφιότητα πέντε νομικοί. Στη συνέχεια, το υπουργείο Εξωτερικών συνέταξε έναν κατάλογο με τους τρεις –λόγω προσόντων- επικρατέστερους. Από αυτούς θα γινόταν η τελική επιλογή –όπως ορίζει ο νόμος- για το νέο Έλληνα Ευρωδικαστή.
Η καθηγήτρια Διοικητικού Δικαίου Γλυκερία Σιούτη, προϊστάμενος του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού, αρμόδια για την εποπτεία του νομοθετικού έργου της κυβέρνησης, εμφανίζει με το έτσι θέλω περίπου και εκτός επισήμου και νομίμου καταλόγου με τους τρεις επιλεγμένους υποψήφιους ένα «δικό» της, τον κ. Χρ. Βασιλόπουλο και τον επιβάλλει για την κατάληψη αυτής της θέσης. Ποιο το επαγγελματικό παρελθόν του κ. Βασιλόπουλου; Διετέλεσε νομικός συνεργάτης του υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου ο οποίος, μετά την ήττα του κόμματός του και την αποχώρησή του από το υπουργείο, τον «κληροδότησε» στον υπηρεσιακό υπουργό Εσωτερικών κ. Φλογαΐτη. Ο κ. Φλογαΐτης που συνεργάζεται στο ίδιο δικηγορικό γραφείο με την κ. Σιούτη, της «πασάρει» τον κ. Βασιλόπουλο. Η κ. Σιούτη που συνεργάζεται σε διάφορες νομικές υποθέσεις με τον υπουργό Επικρατείας –δεξί χέρι του Γ. Παπανδρέου- Χ. Παμπούκη, παίρνει από αυτόν το πράσινο φως για τον προστατευόμενό της Βασιλόπουλο. Κι έτσι, ο κ. Βασιλόπουλος επιβάλλεται εκτός σειράς και εκτός πάσης διαδικασίας (Κράτος Δικαίου;) ως ο νέος Έλληνας Ευρωδικαστής, καπελώνοντας τους τρεις επίσημους υποψηφίους, που δεν χρησιμοποίησαν κανένα μέσον και επελέγησαν με το σπαθί τους και χάρη στα προσόντα τους.
Ο κ. Βασιλόπουλος τώρα, έχει διατελέσει συνεργάτης – βοηθός (referendaire) αρχικά μεν στον απερχόμενο Έλληνα Ευρωδικαστή κ. Βιλαρά, ο οποίος τον απομάκρυνε λόγω ανεπάρκειας κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Ο κ. Βασιλόπουλος δεν το έβαλε κάτω, κινήθηκε, πίεσε, προσπάθησε και τελικά πέτυχε να πάρει την ίδια θέση δίπλα στον Κύπριο Ευρωδικαστή, τον κ. Αρέστη. Όταν, όμως, κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του, δεν την κάνει παντού. Ο κ. Αρέστης τον απέπεμψε κι αυτός, λόγω ανεπάρκειας. Έτσι, βρέθηκε δίπλα στον κ. Πρ. Παυλόπουλο και στη συνέχεια «γοήτευσε» διαδοχικά τον κ. Φλογαΐτη, την κ. Σιούτη και τον κ. Παμπούκη. Με άλλα λόγια, εκτός της καταφανούς παρατυπίας περί τον διορισμό του, υπάρχει και η καραμπινάτη επαγγελματική ανεπάρκειά του, που την επιβεβαιώνουν οι διαδοχικές απομακρύνσεις του -τόσο από τις υπηρεσίες του Έλληνα, όσο και από αυτές του Κύπριου Ευρωδικαστή. Όλα αυτά, όμως, δεν πτοούν την παρέα του Μαξίμου που εθελοτυφλεί, τυφλωμένη -τι άλλο μπορούμε να υποθέσουμε;- από την αβάσταχτη γοητεία της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας. Ξεχνούν όμως πως αυτή η εξουσία είναι δοτή από τον πρωθυπουργό, ο οποιος λογοδοτεί με τη σειρά του στον λαό. Με τις πράξεις τους παγιδεύουν και τον ίδιο.
Δύο ενδιαφέροντα σημεία:
1) Η επικύρωση της τοποθέτησης του κ. Βασιλόπουλου στη θέση του Έλληνα Ευρωδικαστή εξαρτάται πλέον από την επιτροπή του άρθρου 255 (ας μη μπούμε στις κοινοτικές διαδικαστικές λεπτομέρειες) μεταξύ των επτά μελών της οποίας συμμετέχει και εκπρόσωπος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, και φυσικά, πολλοί από το Ευρωδικαστήριο. Και αυτή η επιτροπή, υπάρχουν πολλές πιθανότητες, να κόψει την υποψηφιότητα του κ. Βασιλόπουλου, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι ο Κύπριος Ευρωδικαστής είναι, κυριολεκτικά, έξαλλος με αυτή την υποψηφιότητα.
2) Πόσο αφελείς μπορούμε να είμαστε, τελικά, στην κρίση μας για τους ανθρώπους; Αυτό το αμπελοφιλοσοφικό ερώτημα κρύβει ένα και μόνο πράγμα, το λόγο για τον οποίο ο κ. Βασιλόπουλος “σκίστηκε” τόσο πολύ να πάρει αυτή τη θέση που δεν του ανήκει. Και τούτο διότι θα εισπράττει, μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει, γύρω στα 15 χιλιαρικάκια, που ούτε στον ύπνο του δε θα μπορούσε να ονειρευτεί πως θα τα έβγαζε στην Αθήνα και, επιπλέον, θα επιστρέψει στο Λουξεμβούργο όπου άφησε, μετά την απομάκρυνσή του από το Ευρωδικαστήριο, τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Αλλά είναι λόγοι αυτοί για να καταστρατηγείται η νομοθεσία μας, και τελικά, να μη μας εκπροσωπεί σ’ αυτό το εξαιρετικά σημαντικό θεσμικό όργανο της Ένωσης, ένας από τους τρεις νόμιμα επιλεγμένους καλύτερους υποψήφιους δικαστές;;;
