άρθρο του Joe Leinen
“Τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν είναι αρκετά”, είπε στην “Πρώτη Σελίδα” ο Jo Leinen, μέλος της Ομάδας της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών και επικεφαλής της επιτροπής Περιβάλλοντος, ένα μήνα πριν από την παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα που θα γίνει στην Κοπεγχάγη. Έχοντας μόλις επιστρέψει από την Ουάσιγκτον όπου συνάντησε αμερικανούς ομολόγους του, ο κ. Leinen μίλησε για τα δύο ζητήματα που θα μπορούσαν να μπλοκάρουν τις διαπραγματεύσεις…
Κύριε Leinen, μόλις επιστρέψατε από την Ουάσιγκτον όπου συναντήσατε μέλη του αμερικάνικου κογκρέσου. Ποιά είναι τα μηνύματα που λάβατε; Θα αναλάβουν οι ΗΠΑ φιλόδοξες δεσμεύσεις για τη μείωση των εκπομπών των αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη δημιουργία μιας διατλαντικής αγοράς άνθρακα;
Η διοίκηση του κ. Ομπάμα είναι πολύ φιλόδοξη όσον αφορά την προστασία του κλίματος, αλλά οι Αμερικανοί έρχονται πολύ αργά. Βρίσκονται πολύ πίσω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, απ’ό,τι έμαθα, το κογκρέσο δεν θα εγκρίνει τη νομοθεσία για την προστασία του κλίματος έγκαιρα για την Κοπεγχάγη.
Παραμένουν, επομένως, πολλά ανοιχτά θέματα, όπως είναι οι βραχυπρόθεσμες δεσμεύσεις των Αμερικανών εν όψει της διάσκεψης της Κοπεγχάγης. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, είμαι βέβαιος ότι έχουμε μια αλλαγή νοοτροπίας στην πολιτική των ΗΠΑ, ακόμη και όσον αφορά τη τεχνολογική βιομηχανία τους. Όταν ασχολούνται ενεργά με το θέμα, θέλουν να είναι οι πρώτοι. Είναι πραγματικοί ανταγωνιστές της Ευρώπης στον τομέα της τεχνολογίας. Υπάρχουν πολλά θέματα στην ημερήσια διάταξη της συνόδου της Κοπεγχάγης: οι στόχοι, η χρηματοδότηση του κλίματος, η μεταφορά τεχνολογίας, κλπ. Ποια θέματα πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να μπλοκάρουν τις διαπραγματεύσεις;
Υπάρχουν δύο ζητήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδια. Το πρώτο είναι οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις των βιομηχανικών χωρών όσον αφορά τους στόχους μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Νομίζω ότι ο αναπτυσσόμενος κόσμος και οι αναδυόμενες χώρες θέλουν να δουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τον βιομηχανικό κόσμο, ο οποίος έχει ήδη επιβαρύνει την ατμόσφαιρα εδώ και 200 χρόνια με αέρια.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η χρηματοδότηση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και του μετριασμού του φαινομένου στις αναπτυσσόμενες χώρες. Θα πρέπει επομένως η Ευρώπη, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία να θέσουν επί τάπητος συγκεκριμένες προτάσεις ως προς το πόσα χρήματα είναι διατεθειμένες να δώσουν για τον αναπτυσσόμενο κόσμο, έτσι ώστε να υπάρξει κοινή συναίνεση για την ίδια συμφωνία.Την περασμένη εβδομάδα οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκπόνησαν μια “προσφορά υπό όρους”, που αδυνατεί να υιοθετήσει τους φιλόδοξους στόχους που καθόρισε η κοινοβουλευτική επιτροπή Περιβάλλοντος. Προτίθεται η ΕΕ να εξακολουθήσει να έχει ισχυρή διαπραγματευτική θέση;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μέχρι στιγμής ο μόνος παγκόσμιος παράγοντας που προτείνει συγκεκριμένους στόχους για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και για το δημοσιονομικό πλαίσιο που θα βοηθήσει τις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν είναι αρκετά, είναι πολύ αδύναμα και πολύ άτολμα. Θα πρέπει επομένως να υπάρξει μεγαλύτερη δέσμευση πριν από την Κοπεγχάγη, έτσι ώστε να γίνει εφικτή μια πραγματική πράξη αλληλεγγύης μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών του κόσμου.
